Przekonania - prawda czy gówno prawda?

Uważasz, że kierujesz swoim życiem? A może to przekonania kierują Tobą, Twoim zachowaniem, działaniem lub jego brakiem?

Jak sądzicie czy przekonania buduje się przez długi czas? Czy wystarczy czyjaś opinia albo własne doświadczenie, żeby PRZEKONAĆ się o czymś?

I co można nazwać i uznać za przekonanie?

Kiedy pierwszy raz wsadziłeś rękę w ogień i PRZEKONAŁEŚ się, że parzy, to ile czasu potrzebowałeś na utwierdzenie się w tym przekonaniu? :)

Możemy się pospierać... nazwać je upodobaniami, faktami, preferencjami... a i tak nie zmienisz tego, że mają one wpływ na Twoje życie... budujący bądź ograniczający. Oczywiście, że masz prawo myśleć inaczej i zwalać winę na cały świat, polityków, pracodawców, pogodę... I cóż - to też jest Twoje przekonanie :)

Ja dzielę przekonania na mało istotne i bardzo istotne... i nad tymi istotnymi chcę pracować, żeby moje życie stawało się lepsze i piękniejsze. Bo przekonania są źródłem odczuwanych przez nas emocji. A złe emocje są przyczyną chorób i niepowodzeń w życiu.

"Niebieski to najładniejszy kolor" (według mnie!)... nazwiesz to upodobaniem? OK, jednak ja jestem PRZEKONANA, że właśnie w nim najładniej wyglądam i gdy patrze na siebie w lustrze wyzwalają się we mnie pozytywne emocje, a na mojej twarzy pojawia się uśmiech... Przekonanie to jest dla mnie mało istotne i mam wiele innych ważniejszych przekonań, nad którymi chcę popracować. Jednak z drugiej strony mogłoby się okazać, że w różowym wyglądam bajecznie :)

"Nie potrafię nauczyć się języka angielskiego". 

Jakie emocje mogą towarzyszyć temu przekonaniu? Złość, bezradność, smutek, niepewność, frustracja, przygnębienie... A jakie kolejne przekonania zaczynają się budować w Twojej głowie? Jestem beznadziejny... inni potrafią, tylko ja nie... osioł ze mnie... Im dłużej się w tym utwierdzasz, tym twardsze mury stawiasz - mury fortecy, która "chroni" Cię przed byciem szczęśliwym  i spełnionym człowiekiem. 

Moja Mama zawsze mówiła "co inni powiedzą", "cicho, bo sąsiedzi usłyszą", "nie odmawiaj nikomu w potrzebie, bo będzie mu przykro". Bardzo mocno wpoiła mi to do głowy. Do tego stopnia, że musiałam samodzielnie nauczyć się asertywności i  zrozumieć, że pomoc to jedno, a dawanie się wykorzystywać to drugie. Do dziś czasami słyszę "czemu odmówiłaś, ta osoba może się teraz obrazić na ciebie". A ja mówię, że mam to w nosie i że odrobina zdrowego egoizmu jeszcze nikomu nie zaszkodziła. Tym bardziej, jeśli ta osoba chciała mnie ewidentnie wykorzystać. Do dziś pamiętam jak pismem technicznym robiłam pracę domową dla ponad połowy klasy. Nie spałam w nocy, bo tyle czasu to zajęło. Byłam wściekła na siebie, zmęczona, niewyspana... przynajmniej inni nie powiedzieli o mnie złego słowa...przynajmniej wtedy :)

I nie zdajesz sobie sprawy ile czasu zajęło mi "przepracowanie" tego przekonania, które w spadku dała mi moja Mama. Tym bardziej, że wtedy nie miałam tej wiedzy, co dziś. Absolutnie nie obarczam Jej, ani nie robię z siebie ofiary Jej wychowania. Ona również dostała wiele od swoich rodziców... i po prostu inaczej nie potrafiła.

Mój Tato zawsze mówił, że życie jest ciężkie, nikt nikomu nie pomoże, a jeśli już, to nie za darmo. I w podobny sposób przez wiele lat myślałam... a jak myślałam, tak też miałam, ponieważ to co sądzimy o życiu i sobie staje się dla nas prawdą. Nie ma słusznych czy błędnych przekonań, po prostu to w co wierzysz jest dla Ciebie prawdą. Koniec i kropka. Twoja podświadomość przyjmie wszystko zwłaszcza, gdy jest to poparte prawdziwymi emocjami. 

A mój o 10 lat starszy brat zawsze wołał za mną "wysoka jak topola, a głupia jak fasola"...więc przestałam rosnąć :):P

Uważasz, że nie dasz rady? Może Twój tato powtarzał Ci, że jesteś nieudacznikiem. Ty w to uwierzyłeś, w końcu...

...i tyle samo zła może uczynić, co nazizm.

I tak właśnie będziesz miał.

Sądzisz, że ludzie są nieżyczliwi? Tacy będą wokół Ciebie.

Myślisz, że nie ma prawdziwej miłości? Nigdy jej nie zaznasz.

Możesz sprawdzić czy Twoje przekonania są zdrowe dla Ciebie, możesz zmienić stare przekonania na nowe, lepsze dla Ciebie.

Możesz też nie zgadzać się ze mną, masz prawo do własnego zdania. Do własnych zasad, którymi kierujesz się w życiu.

TO TWOJE ŻYCIE...

więc jeśli chcesz, to stój w miejscu, płacz, wściekaj się, miej pretensje...

albo...

POPRACUJ NAD SWOIMI PRZEKONANIAMI :)

I tu przychodzi nam z pomocą RTZ - racjonalna terapia zachowań.

Odpowiedz na 5 pytań z dłoni i zastanów się...

Cdn :)

Pozdrawiam... przekonana, że możesz to zrobić :)

Agnieszka